Inleiding

De samenwerking tussen klant en leverancier is één van de belangrijkste succesfactoren bij het aangaan van een outsourcingrelatie. Dat volgt ook uit onderzoek van Giarte en EquaTerra, dat aantoont dat de regiefunctie noodzakelijk is en een succesfactor blijkt te zijn voor uitbesteding ([Oost09]). Veelal worden in ruime mate tijd en werk geïnvesteerd in een omvangrijk outsourcingcontract waarin alle juridische afspraken worden vastgelegd. Een service level agreement waarin de service levels en KPI’s op de dienstverlening zijn gevat, ontbreekt in de meeste gevallen ook niet. Tevens wordt de governancestructuur, zoals een overzicht met contactpersonen en een vergaderschema, vastgelegd in een zogenaamd Dossier Afspraken en Procedures. Echter, onderwerpen die gerelateerd zijn aan de samenwerking en wellicht nog meer van belang zijn, blijven vaak onderbelicht. Het gaat dan om zowel afspraken over gebruik van gezamenlijke methoden en standaarden, als om de meer ‘zachte’ samenwerkingsafspraken. Bij dit laatste valt te denken aan een volwassen dispuutoplossing, wederzijds inzicht in elkaars sterktes, zwaktes en beperkingen, samen leren en betrokkenheid bij elkaars organisatie.

Hoe leg je nu precies het aspect van samenwerking vast en welke regels zijn daarbij van belang? Het gaat hierbij niet alleen om de samenwerking tussen de servicemanager van de leverancier en de servicemanager van de klant, maar om de samenwerking binnen het volledige koppelvlak tussen klant en leverancier. Dit beïnvloedt vooral de sourcingfunctie, waarin de klant- en leveranciersprocessen samenkomen en de regie als het ware gezamenlijk wordt gevoerd. In dit artikel willen we ingaan op de vraag welke regels kunnen worden afgesproken om de samenwerking tussen klant en leverancier succesvol te laten zijn. Allereerst gaat dit artikel in op de voordelen om te kiezen voor een methode die gehanteerd wordt binnen een outsourcingrelatie. De volgende paragraaf beschrijft het belang van goede samenwerkingsafspraken en keuze van methoden specifiek voor projectoutsourcing, waar vaak meer koppelvlakken bestaan. Daarna geven wij een toepassing van een set van vertrouwensregels op een sourcingrelatie en onze aanbevelingen hierbij. Ten slotte wordt een aantal aandachtspunten besproken voor het geval partijen Trust Rules willen invoeren.

Vastleggen van afspraken in een overeenkomst

De kwaliteit van de mensen en de inrichting van een effectieve governance- of besturingsstructuur voor het demand en supply-management is een voorwaarde voor een professionele regievoering ([Wijer10]). In de inleiding gaven we al aan dat het vastleggen van harde regels alleen niet per definitie leidt tot een succesvolle outsourcingrelatie. Echter, het vastleggen van hoe klant en leverancier met elkaar gaan samenwerken alleen volstaat ook niet. Dat lijkt evident. Waar ligt de balans en wat moet nu wel en wat hoeft niet sluitend te worden beschreven? Het is onmogelijk om hierin uitputtend te zijn; we beperken ons daarom specifiek tot het koppelvlak.

Het is van belang om repeterende afspraken goed vast te leggen in een overeenkomst. Hierbij gaat het dan om namen en keyfunctionarissen, vergaderschema’s op operationeel, tactisch en strategisch niveau. Ook is het van belang heldere afspraken betreffende de performancerapportages te maken en de terugkoppeling daarop.

Inzet van standaardmethoden: duidelijkheid bij overdrachtsmomenten

Naast voornoemde afspraken die direct met de regie van de overeenkomst te maken hebben, is het verstandig om tijd te besteden aan het voortbrengingsproces waarvan zowel de klant als de leverancier onderdeel uitmaakt. Dit proces begint meestal bij de klant en eindigt daar ook. Tussentijds zijn er overdrachtsmomenten waarbij ook de verantwoordelijkheid voor het resultaat wordt overgedragen aan de andere partij. Bij projecten is dit het meest zichtbaar, zoals verderop in dit artikel is beschreven, maar ook bij SLA-diensten vindt op verschillende momenten overdracht plaats van klant aan leverancier en vice versa. Juist op die momenten is het van belang dat de functionarissen aan beide zijden elkaar goed verstaan. Uit onderzoek ([KPMG07]) blijkt dat problemen in outsourcing volgens zowel klant als leverancier voor een groot deel te wijten zijn aan mensen die betrokken zijn bij de uitvoering van de dienstverlening of het project.

Enkele voorbeelden van problemen die zich in de praktijk voordoen zijn:

• de verschillende percepties waaraan deliverables moeten voldoen;
• tijdsproblemen omdat acceptatie van documenten veel communicatie over en weer vereist, en
• kostendiscussies, als afgeleide daarvan.

Dit kan voor een deel worden voorkomen door afspraken te maken over het gebruik van standaarden en processen. Door dit mee te nemen in de selectiefase, is vanaf het begin duidelijk wat verwacht wordt. Kies als klant bij voorkeur een marktstandaard waarmee je organisatie vertrouwd is. Door eisen te stellen aan de standaarden en processen, en deze op uniforme wijze te beschrijven, wordt duidelijkheid gecreëerd voor beide partijen over wat er van ieder wordt verwacht, welke afhankelijkheden er bestaan, in welk tijdsbestek en volgorde er wordt gewerkt en welke deliverables er moeten worden opgeleverd. Alle kruisverbanden moeten als een goedlopende keten worden georganiseerd ([Oost09]). Deze afspraken kunnen worden vastgelegd in de schedules van het contract of, indien van toepassing, in het Dossier Afspraken en Procedures (DAP). In lijn met de Trust Rules zoals deze in dit artikel worden besproken, is het vervolgens zaak om deze standaarden en procesgang gezamenlijk aan te scherpen voor het contract definitief wordt gemaakt. Belangrijk is in ieder geval dat, door middel van deze afspraken, duidelijkheid wordt gecreëerd voor zowel projecten als SLA-diensten.

Inzet van standaardmethoden: ter bevordering van leveranciersonafhankelijkheid

Er zijn meer redenen denkbaar, waarom duidelijkheid over de wijze van samenwerken wenselijk is. Een belangrijke is leveranciersonafhankelijkheid. Door geen gebruik te maken van de specifieke standaarden van de leverancier wordt de overdraagbaarheid bij beëindiging van het contract en eventueel een overgang naar een nieuwe leverancier of in house geborgd. Populair gezegd moet alle informatie die nodig is tijdens de ontwikkeling en voor het beheer, niet in de hoofden van mensen zitten maar ontsloten worden. En moeten de documenten die nodig zijn voor verdere ontwikkeling of beheer, zijn opgesteld conform standaarden die ook door andere partijen kunnen worden begrepen. Dit voorkomt onevenredig hoge transitiekosten.

Een andere belangrijke reden komt voort uit planningsdruk. Onder druk van deadlines wordt de documentatie nog wel eens sluitpost. Ondanks dat hierdoor vaak niet wordt voldaan aan contractuele afspraken, wordt meer dan eens te snel doorgepakt in realisatie. Dat gebeurt onder het credo ‘herstel nadat is geleverd’, iets wat in de praktijk vaak niet of te laat plaatsvindt. Voorkom dit door hier vooraf heldere afspraken over te maken, zowel door wederzijdse acceptatiecriteria als procesafspraken. Het opnemen van een bonus-malusregeling voor het tijdig leveren van complete en kwalitatief goede documentatie kan veiligstellen dat er ook daadwerkelijk en tijdig wordt geleverd.

De inzet van standaardmethoden geldt zowel voor projectoutsourcing als voor outsourcing van SLA-diensten. In het laatste geval wordt meestal gestart met de documentatie die aanwezig is bij de klantorganisatie. In een due diligence wordt door de leverancier bepaald wat er nog moet gebeuren om de documentatie op de overeengekomen standaard te krijgen. Maak daarbij vooraf afspraken over de standaard die gebruikt wordt en over het up-to-date houden van de documentatie. Hierop moet wel worden toegezien. Dit kan geborgd worden in de tactische regieprocessen. Door niet alleen maar rapportages over de dienstverlening te vragen van de leverancier, maar ook periodiek een audit uit te voeren op de documentatie. Tijdens de audit kan zowel de kwaliteit als het consistente gebruik van de standaarden worden getoetst. Als dit in het contract als één van de prestatie-indicatoren is opgenomen, kan discussie hierover worden voorkomen.

Alles komt echter met een prijs en de klant moet zich terdege realiseren dat het leveren van kwalitatief hoogstaand werk geld kost. Vertaald naar uitvoering betekent dit simpelweg dat de leverancier mensuren moet inzetten om de deliverables tegen de vooraf gestelde criteria op te leveren. Wees dan ook als klant alert wanneer een offerte voor projectuitvoering van een leverancier substantieel goedkoper is dan die van zijn concurrenten. Meer dan eens wordt door de leverancier bij het uitbrengen van een goedkope offerte uitgegaan van zijn eigen standaarden of, in het ergste geval, van de ‘doorpakmethode’, waarbij de deliverables later of mogelijk helemaal niet worden opgeleverd. Hogere aanloopkosten en iets hogere exploitatiekosten zijn te prefereren boven het risico van vendor lock-in of, erger nog, continuïteitsrisico’s.

Afspraken bij software development projectoutsourcing

In veel gevallen is het outsourcen van een project of delen van het project bedoeld om iets nieuws te creëren. Dit biedt meteen de kans om de deliverables vanaf het begin goed neer te zetten. Door vooraf in de aanbesteding de deliverables conform een marktstandaard op te vragen is vanaf het begin duidelijk voor de leverancier wat er verwacht wordt. Het toezien op de goede realisatie en gebruikte standaarden is vaak bij projectoutsourcing complex. Er zijn meer koppelvlakken tussen klant en leverancier(s) en er vindt vaker overdracht plaats. Daarnaast wordt vaak onder tijdsdruk gewerkt en is niet alles vooraf te bepalen. Soms moeten onder hoge tijdsdruk stappen worden teruggezet in de realisatie. De documentatie moet dan ook aangepast worden op de nieuwe oplossing. Een onafhankelijke functionaris, bijvoorbeeld een contractmanager aan zowel klant- als leverancierszijde, moet erop toezien dat dit gebeurt en niet wordt vergeten in de waan van de projectuitvoering.

Marktstandaarden of eigen methode?

De diverse projectmanagement-, beheer- en ontwikkelmethoden zijn niet alle even bekend binnen het leveranciersveld. Daarnaast werken sommige leveranciers met een eigen specifieke methode. Deze is vaak wel gebaseerd op marktstandaarden, maar wijkt op onderdelen af. Hiermee kunnen twee problemen ontstaan.

1. Perceptieverschil. Soms hebben de voorgeschreven deliverables (of artefacten) van de leverancier dezelfde naam als in de marktstandaard, maar wijken ze inhoudelijk af. Hierdoor kan discussie ontstaan tussen klant en leverancier over de kwaliteit van het deliverable.
2. Specifieke deliverables die niet conform marktstandaarden zijn. Het probleem hierbij is de overdraagbaarheid naar een andere partij. Tijdens de transitie dient de nieuwe partij inzicht te krijgen in de methode en dit kost tijd en geld en kan problemen geven bij de borging in het standaardproces. Opnieuw opstellen van de documentatie conform de juiste standaard is dan meestal de goede aanpak.

Wanneer in gezamenlijkheid met de beoogde leverancier gesproken wordt over de aanpak en bijbehorende deliverables is het evident dat de leverancier de voorkeur geeft aan zijn eigen standaarden. Immers, daar zijn de mensen op ingewerkt en dit is voor de leverancier het meest kostenefficiënt. Het maakt het echter ook leverancierspecifiek en dit is voor de klantorganisatie, vanuit leveranciersonafhankelijkheid, over het algemeen onwenselijk.

Het belang van marktstandaarden wordt duidelijk op het moment dat er overdracht moet plaatsvinden naar een andere leverancier. Dit kan in multi-vendorprojecten het geval zijn, maar ook bij een heroverweging van leverancier, of als een andere partij het beheer gaat doen, enzovoorts. Het gebruik van marktstandaarden kost mogelijk meer en vereist ook meer afstemming bij de contractering; de winst voor de klant zit dan ook in leveranciersonafhankelijkheid.

Marktstandaarden bij projectoutsourcing

Er zijn diverse marktstandaarden voor de governance van projecten. Het is onmogelijk om volledig te zijn in dit artikel, maar een aantal gangbare noemen we hier.

De bekendste is Prince2 (zie figuur 1). Vanwege de compleetheid wordt deze soms als omslachtig en overhead creërend gezien. Vaak wordt de methodiek dan ook maar deels toegepast. Het gevaar bestaat dat wanneer de contractuele afspraken gebaseerd worden op Prince2, er sprake kan zijn van een mismatch tussen de methoden van beide contractpartijen. Het in de bijlagen van het contract helder omschrijven hoe het governanceproces verloopt inclusief een heldere omschrijving van de RACI en de deliverables (bij voorkeur met templates) maakt sturing hierop makkelijk en eenduidig. Dit kan vervolgens worden geborgd bij het kwaliteitsmanagement binnen het project en bij disputen worden bijgestuurd op contractmanagementniveau.

Figuur 1. Prince2-projectstructuur en -fasering.

Andere voorbeelden van marktstandaarden voor projectuitvoering zijn:

• IPMA
• PMW
• Agile EVO
• PMBoK
• OPEN.

Methoden voor software development projectoutsourcing

In de vorige alinea is stilgestaan bij projectmanagement, echter het hart van een software development project is het voortbrengingsproces. Er zijn diverse standaarden in de markt die het mogelijk maken om ook specifiek softwareprojecten in goede banen te leiden. De meest klassieke methoden zijn de zogenaamde ‘waterval’-methoden, waarbij fasen na elkaar plaatsvinden. In het pure watervalmodel kan, na het doorlopen van een fase, ook niet meer worden teruggegaan. Klassieke ‘waterval’-methoden zijn bijvoorbeeld SDM, SDM2 (System Development Methodology) en V-Method.

Daarnaast zijn er iteratieve of cyclische methoden, ook wel agile methoden genoemd. Dit zijn methoden waarbij in korte en overzichtelijke fasen wordt ontwikkeld, en waarbij de fasen steeds projectmatig worden beheerst. Voorbeelden van moderne iteratieve methoden zijn Dynamic System Development Method (DSDM), Rational Unified Process (RUP) en Scrum ([Grem10] [Baar08]).

Figuur 2. RUP (links) en Agile (rechts) ontwikkelaanpak.

Het type project bepaalt deels welke methode de voorkeur geniet. Ook de bekendheid van zowel de klantorganisatie als de leveranciersorganisatie met een methode is bepalend. De klant kan ervoor kiezen om in de selectiefase al richtlijnen mee te geven, zodat gekozen wordt voor een leverancier die in ieder geval bekend is met de methode.

Tijdens de contractering kan vervolgens per processtap gekeken worden welke deliverables (artefacten) door de klant en door de leverancier worden geleverd. Ook de acceptatiecriteria moeten per deliverable worden overeengekomen. Dit voorkomt tijdverlies en discussie bij acceptatie. De leverende partij weet immers waaraan moet worden voldaan en de ontvangende partij kan de acceptatie doen zonder een te grote mate van willekeur. Als laatste dienen duidelijke afspraken over de overdracht van verantwoordelijkheden te worden gemaakt. Hierbij moet de verantwoordelijkheid niet te vaak heen en weer worden overgedragen. Tot en met acceptatie ligt de verantwoordelijkheid bij de leverende partij en na acceptatie bij de ontvangende. Op die manier kan worden voorkomen dat bij meerdere werkstromen parallel, er onduidelijkheid is over wie nu verantwoordelijk is voor een deliverable. Dit is een proces waar in tijd geïnvesteerd moet worden, maar dit wordt door beide partijen teruggewonnen tijdens de projectuitvoering. Contractbreuk gedurende software development-projecten is vaak het gevolg van mispercepties over de kwaliteit van of de verantwoordelijkheid voor deliverables. Door de nodige tijd te investeren tijdens de contractering, kunnen problemen op dit punt worden voorkomen.

Inzet van Trust Rules: het creëren van vertrouwen

Met alleen het kiezen van een gezamenlijke werkmethode is men er niet. KPMG merkt dat haar klanten meer aandacht besteden aan het ‘in control’ zijn, onder andere door verduidelijking van taken en verantwoordelijkheden en een betere verantwoording. Uit casestudies, gesprekken en bijeenkomsten met personen en organisaties blijkt uit onderzoek van KPMG ([Wall09]) ook dat er een flinke overlap in succesfactoren is om meer ruimte voor vertrouwen te creëren en meer van de eigen verantwoordelijkheid uit te gaan. De uitgangspunten voor het creëren van vertrouwen en meer eigen verantwoordelijkheid zijn in negen zogenaamde Trust Rules beschreven, namelijk:

1. Maak contact persoonlijk.
2. Definieer gezamenlijke doelstellingen.
3. Geef het goede voorbeeld.
4. Bouw vertrouwen op met goede regels.
5. Geef elkaar verantwoordelijkheid en vertrouwen.
6. Houd koers en bewaar rust, ook als er iets misgaat.
7. Zet in op geïnformeerd vertrouwen, niet op blind vertrouwen.
8. Ga mild om met misverstanden, maak korte metten met misbruik.
9. Durf te experimenteren en leer van ervaringen.

Naast een algemene toepassing van deze Trust Rules op de organisatie, is er zeker ook een specifieke toepasbaarheid op het koppelvlak van leverancier en klant bij outsourcing mogelijk. Het gaat immers om een langdurige relatie waarbij een goede samenwerking onontbeerlijk is.

Tips voor toepassing

Een aantal praktische tips om de negen Rules toe te passen zijn hierna beschreven.

1. Maak contact persoonlijk

Volgens de Trust Rules is wederzijds vertrouwen tussen partijen pas mogelijk wanneer partijen een gezicht hebben en wanneer ze elkaar en elkaars achtergronden kennen. De juiste interacties en interfaces dragen daaraan bij.

Daarom:

• Laat de klant- en leverancierteams elkaar ontmoeten, voorafgaand aan contractering. Maak kennis met elkaar.
• Organiseer een site visit van beide teams voorafgaand aan contractering. Maak kennis met de organisatiecultuur.
• Spreek een reportingschedule af waarbij er regelmatig persoonlijk contact is. Beperk communicatie niet tot e-mail en periodieke, schriftelijke rapportages.

2. Definieer gezamenlijke doelen

Volgens de Trust Rules verbinden gezamenlijke doelen partijen en bieden ze een opstap naar vertrouwen. Als dat gezamenlijke doel helder is, hoeft er minder op regels te worden gestuurd.

Daarom:

• Organiseer snel na het contracteren een gezamenlijke workshop voor leverancier en klant, waarin de gezamenlijke doelen worden geïdentificeerd. Bepaal met elkaar hoe de doelen samen kunnen worden nagestreefd, hoe je kunt uitbreiden en verbeteren. Kun je gebruikmaken van elkaars netwerk? Wat kun je voor elkaar betekenen?
• Herhaal het samen benoemen en uitwerken van de gezamenlijke doelen. Voorkom dat het eenmalig is en geen opvolging krijgt.
• Betrek nieuwe mensen ook bij de gezamenlijke doelen en stel voor ieder vast wat zijn of haar rol is.

3. Geef het goede voorbeeld

Volgens de Trust Rules laten mensen hun gedrag voor een groter deel afhangen van het gedrag van hun leiders en hun gelijken dan van wetten en regels. Wie wil sturen op vertrouwen moet dus de goede voorbeelden laten zien.

Daarom:

• Betrek alle belangrijke personen die uiteindelijk in de samenwerking zullen participeren bij alle stappen van de selectie en de contractering. Alleen sales- of bid-teams inzetten voor het initiële contact geeft niet het goede voorbeeld.
• Geef tijdens rapportagemomenten vanuit zowel leverancier als klant het goede voorbeeld door te bespreken wat er goed is gegaan, maar vooral ook wat er beter kan. Gebruik hiervoor input van alle functielagen van de teams.
• Management moet gedurende de dienstverlening betrokken zijn, weten wat er speelt en openlijk verantwoordelijkheid nemen.
• Trek één lijn als management van het klant- en het leveranciersteam. Wees consistent en consequent.

4. Bouw vertrouwen op met goede regels

Volgens de Trust Rules is het belangrijk goede regels te maken die vervolgens ook goed worden ingevoerd, en om regels te schrappen vanuit een visie op de relatie tussen regels en vertrouwen.

Daarom:

• Deel de (gedrags)regels van de demand- en supplyorganisatie met elkaar. Enerzijds door voorbeeldgedrag en anderzijds door diverse communicatiemiddelen: intranet, gadgets, nieuwsbrief, enzovoorts. Het belangrijkste is dat iedereen op de hoogte is en regelmatig wordt geconfronteerd met de goede regels.
• Organiseer een workshop met leverancier en klant waarin deze regels worden afgestemd en eventuele afwijkingen worden opgelost. Stel waar nodig nieuwe regels op of pas bestaande aan zodat een gezamenlijke set met regels ontstaat.
• Wees niet bang regels te schrappen, wanneer dit gemotiveerd kan worden met onderliggende principes.
• Wees er zeker van dat alle regels begrepen zijn en worden gedragen door beide teams.

5. Geef elkaar verantwoordelijkheid en vertrouwen

Volgens de Trust Rules krijg je vertrouwen door het eerst te geven.

Daarom:

• Spreek voorafgaand aan contractering goed af welke taken en verantwoordelijkheden er zijn, zorg dat dit begrepen en gedragen is door zowel leverancier als klant.
• Laat mensen zelf bepalen hoe ze hun verantwoordelijkheid nemen. Geef vooraf wel aan wat de gevolgen zijn van het wel en niet dragen van de verantwoordelijkheid.

6. Houd koers en bewaar de rust, ook als er iets misgaat

Volgens de Trust Rules roept sturen op incidenten veel kritische reacties op. Consistent leiderschap is nodig om door te zetten en om vertrouwen in het werken met vertrouwen te blijven houden als er wat misgaat.

Daarom:

• Vertrouw op de samenwerking en de processen die gezamenlijk zijn bepaald. Laat daarom incidenten niet bepalen hoe er wordt gestuurd maar ga bij herhaaldelijke incidenten in overleg met beide teams om vast te stellen wat de oorzaak is en welke oplossingen er zijn.
• Rapporteer alle incidenten zodat er transparantie is en problemen kunnen worden geïdentificeerd.
• Een bonus-malusregeling kan misbruik tegengaan, maar mag niet de eerste stap zijn wanneer er iets misgaat in de samenwerking. Identificeer eerst het probleem en probeer dit op te lossen.
• Draag uit dat er geen foutloze samenwerking wordt verwacht, maar dat de fouten gecommuniceerd worden en dat er waar mogelijk samen naar oplossingen wordt gezocht.
• Leg bij contractering voor beide partijen realistische verwachtingen vast zodat er een win-winsituatie ontstaat. Houd hier ook rekening mee in het financiële model.

7. Zet in op geïnformeerd vertrouwen, niet op blind vertrouwen

Volgens de Trust Rules moeten we onze ogen niet sluiten voor de werkelijkheid. Geïnformeerd vertrouwen betekent dat er checks zijn die laten zien of het vertrouwen al dan niet gerechtvaardigd is.

Daarom:

• Definieer KPI’s, rapportages en meetmethoden voor zowel het klant- als het leveranciersteam.
• Management moet zich in detail laten informeren, maar niet direct bijsturen wanneer er iets misgaat.
• Leg vooraf het proces vast: wat als er iets misgaat? Bij welke prioriteit grijp je in? Wie neemt besluiten? En vooral, hoe is wederzijdse communicatie over de werkwijze en fouten ingericht?

8. Ga mild om met misverstanden, maak korte metten met misbruik

Volgens de Trust Rules mogen fouten worden gemaakt, maar moet misbruik worden bestraft en moet men elkaar hierop voortdurend aanspreken.

Daarom:

• Leg het proces van fouten maken en elkaar hierop aanspreken vast, nadat beide partijen het hierover eens zijn geworden.
• Communiceer op persoonlijke wijze (zowel binnen de teams als op het koppelvlak) over zaken die niet goed gaan, en doe dat niet via e-mail!
• Maak fouten transparant en vermeld ze in de rapportages voor transparantie en probleemidentificatie.
• Stel een bonus-malusregeling vast met de leverancier en definieer duidelijk wanneer deze regeling van kracht is. Stel een dergelijke regeling ook in binnen het klant- en leveranciersteam zodat evenwicht ontstaat tussen straffen en belonen.

9. Durf te experimenteren en leer van ervaringen

Volgens de Trust Rules moet sturen op basis van vertrouwen geleidelijk gebeuren.

Daarom:

• Geef medewerkers een vast aantal uren per week de tijd om te experimenteren met vertrouwen, liefst in samenwerking met het andere team om gedragenheid en samenwerking te bevorderen.
• Implementeer de ideeën uit deze experimenten en communiceer dit breed.
• Trek successen met vertrouwen op een bepaald terrein door naar andere terreinen.

Invoering van Trust Rules

Het invoeren van Trust Rules is geen sinecure. Het vraagt een andere, bredere kijk op outsourcing. Uiteraard blijven zaken als prijs en prestatie van groot belang om het succes van een sourcing te meten. Tenslotte gaat het om een dienstverlening conform verwachting. Het instellen van Trust Rules kan echter van grote waarde zijn om een outsourcingdeal succesvol te maken en juist de verwachtingen reëel te krijgen en te houden.

Voor invoering dienen alle functies binnen de koppelvlakken goed geïnformeerd en getraind te zijn in de Trust Rules. Het is raadzaam om binnen zowel de klant- als leveranciersorganisatie een persoon aan te wijzen die samen de ‘regels’ beheren. Dit Trust Rules-team kan tevens medewerkers trainen die nieuw in de sourcingfunctie te werk worden gesteld.

Een periodieke evaluatie draagt bij aan het draagvlak en het toepasbaar houden van de Trust Rules. Hierbij krijgt eenieder de kans zich uit te spreken over de regels, de werking en mogelijke verbeteringen.

Conclusie

De samenwerking tussen klant en leverancier verdient ruime aandacht. Hierbij zijn zowel ‘harde’ factoren (zoals standaarden) als ‘zachte’ factoren (zoals Trust Rules) van belang. Door gebruik te maken van marktstandaarden in aanpak en besturing van zowel projecten als SLA-diensten en ervoor te zorgen dat er wederzijds hetzelfde begrip is over de invulling ervan, kunnen zowel disputen hierover als vendor lock-in worden voorkomen.

Naast deze procesafspraken loont het om een basisset aan omgangsregels samen te stellen. Hiermee wordt binnen de koppelvlakken een bijdrage geleverd aan het wederzijds vertrouwen, hetgeen een positief effect kan hebben op de samenwerking en de regeldruk vermindert. Door ruimte te laten wordt zowel de klant als de leverancier gestimuleerd om elkaars organisatie beter te leren kennen. Dit werkt een proactieve houding van betrokken medewerkers in de hand.